نجف دریابندری را علاقهمندان به فلسفه و تاریخ و ادبیات غرب غالباً از راه ترجمههای شیوایش میشناسند. او را باید از معدود مترجمان بسیار توانایی به شمار آورد که در نیم قرن اخیر ظهور کردهاند و علاوه بر این که منظر تازهای از فرهنگ و ادبیات غرب را به روی ما ایرانیان گشودهاند، غنا و توانایی زبان فارسی را هم تا حد زیادی افزایش داده و ثابت کردهاند که فارسی فقط زبان شعر و افسانه و عاطفه و هیجان نیست؛ فلسفه و منطق و رمان و تاریخ و جامعهشناسی و مردمشناسی و روانشناسی و اصولاً هر آگاهی و دانش دیگری را هم میتوان با این زبان به روشنی و سلاست بیان کرد. همچنان که فارسیزبانان قرنهای دهم تا چهاردهم میلادی وامدار مترجمان بزرگی چون بلعمی و ناصرخسرو و نصرالله منشی و رشیدالدین فضل الله و نظایر اینها بودند، فارسیزبانان امروز هم بهحقیقت مدیون مترجمانی چون ابراهیم یونسی و محمد قاضی و احمد آرام و عباس زریاب خویی و نجف دریابندری و چند تنی دیگر از این دستاند.
)