آقاگلزاده، فردوس (1390). تحلیل انتقادی گفتمان، چاپ دوم، تهران: علمی و فرهنگی.
آقاگلزاده، فردوس (1392). فرهنگ توصیفی و تحلیل گفتمان و کاربردشناسی، تهران: علمی.
آقاگلزاده، فردوس و مریم سادات غیاثیان (1386). «رویکردهای غالب در تحلیل گفتمان انتقادی». مجلۀ زبان و زبانشناسی، دورۀ 3، شمارۀ 5، صص 54-39.
ادریسی، افسانه و آرزو بلالی(1393). «نقد ادبیات داستانی ایران ازسال 1341 تا انقلاب اسلامی با رویکرد تحلیل انتقادی گفتمان»، ادبیات پارسی معاصر، سال چهارم، ش چهارم، زمستان، صص 49-25.
باقری، بهادر و محسن وثاقتی جلال (1392). «بازآفرینی اسطورۀ سوشیانس در روزگار سپریشدۀ مردم سالخورده محمود دولتآبادی»، فصلنامۀ پژوهشهای ادبی، سال 1، شمارۀ 40، صص 38-9.
پاینده، حسین (1382). گفتمان نقد، تهران: روزگار.
پرهام، سیروس (1353). رئالیسم و ضدرئالیسم در ادبیات، تهران: نیل.
چهلتن، امیرحسن (1396). نام آوران اندیشه و هنر: محمود دولت آبادی، تهران: نگاه.
حاجیزاده، محمد (1384). فرهنگ تفسیری رئالیسم، تهران: جامهداران.
درپر، مریم (1392). سبکشناسی انتقادی (سبکشناسی نامههای غزالی با رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی)، تهران: علم.
دوبووار، سیمون (1384)، جنس دوم، 2ج، ترجمۀ قاسم صفوی، تهران: توسل.
دولتآبادی، محمود (1369). روزگار سپریشدۀ مردم سالخورده، 3ج، تهران: چشمه.
رحیمیان، هرمز (1380). ادبیات معاصر نثر، ادوار نثر فارسی از مشروطیت تا سقوط سلطنت، تهران: سمت.
ساچکوف، بوریس (1388)، تاریخ رئالیسم، ترجمۀ محمدتقی فرامرزی، تهران: لاهیتا.
سرایی، حسن و همکاران(1387). روش کیفی در مطالعات اجتماعی(با تأکید بر روش تحلیل گفتمان و تحلیل گفتمان انتقادی)،پژوهش نامه علوم اجتماعی،سال دوم،شماره 3، صص 105-83.
سلطانی، علی اصغر (1384). «تحلیل گفتمان به مثابه نظریه و روش»، مجله علوم سیاسی، شماره 28،صص 180-153.
شمیسا، سیروس (1390). مکتب های ادبی، چاپ سوم، تهران: قطره.
شیری، قهرمان (1398).روایت روزگار،نگاهی به کارنامه محمود دولت آبادی،(شناختنامه،خلاصه آثار،نقد و بررسی)،چاپ دوم،تهران: ورا.
طایفی، شیرزاد و دیگران (1397). «تحلیل گفتمان سیاست در رمان «با شبیرو» نوشتة محمود دولت آبادی»، ادبیات پارسی معاصر، سال هشتم، شمارة دوم، صص 137-109 .
فرکلاف، نورمن (1387). تحلیل انتقادی گفتمان، ترجمۀ گروهی از مترجمان، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها.
فورست، لیلیان و همکاران (1376). ناتورالیسم، ترجمۀحسن افشار، چاپ دوم، تهران: مرکز.
قربانی، محمدرضا (1373). نقد و تفسیر آثار محمود دولتآبادی، تهران: آروین.
کاردگر، یحیی و رزاق قدمنان (1387). «تشبیهاندیشی در رمان روزگار سپریشدۀ مردم سالخورده»، نشریۀ زبان و ادب فارسی دانشگاه تبریز، سال 51، شمارۀ 204، صص 139-107.
مدرسی، فاطمه (1390). فرهنگ توصیفی نقد و نظریههای ادبی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
میرعابدینی، حسن(1387). صد سال داستاننویسی ایران، چاپ پنجم، تهران: چشمه.
میلز، سارا (1382). گفتمان، ترجمه فتاح محمدی، زنجان: هزاره سوم.
نیستانی، محمود (1379). تحلیل انتقادی گفتمان در عمل: تفسیر، تبیین و جایگاه تحلیل گر، تحلیل انتقادی گفتمانی نورمن فرکلاف، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها.
یحیایی ایلهای، احمد (1390). تحلیل گفتمان چیست؟ تحقیقات روابط عمومی، شماره 60، صص 64-58.
یورگنسن، ماریان وفیلیپس، لوئیز (1389). نظریه و روش در تحلیل گفتمان، ترجمۀ هادی جلیلی، تهران: نشر نی.
Fairclough, Norman (2010), Critical Discourse Analysis, London: Longman.
Gee, James Paul (1999). An Introduction to Discourse Analysis: Theoryand Method. New York: Routledge.
)