1- پورنامداریان، تقی و طهرانی ثابت، ناهید(1388). «تداعی و فنون بدیعی». نشریهی فنون ادبی، دوره 1، شماره 1، ص1-13.
2- رحمانی، اشرف و طارمی، کورش(1379). «علم معانی و نظریهی گرایس». در مجموعه مقالات چهارمین کنفراننس زبان شناسیِ نظری و کاربردی، به کوشش سید علی میرعمادی، ج1، تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
3- شفیعی کدکنی، محمدرضا(1379). «مبانیِ موسیقاییِ صناعات بدیعی». در موسیقیِ شعر، تهران: آگه. 293-314.
4- شمیسا، سیروس(1383). نگاهی تازه به بدیع، تهران: فردوس.
5- ....................(1393). معانی(ویراست دوم).تهران: میترا
6- صفوی، کورش(1380). از زبانشناسی به ادبیات(جلد اول: نظم). تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
7- فتوحی، محمود(1386). «نگاهی انتقادی به مبانی و روشهای بلاغت سنتی». نشریه ادب پژوهی، دوره 1، شماره 3، ص9-37.
8- محبتی، مهدی(1386). بدیعِ نو: هنر ساخت و آرایش سخن. تهران: سخن.
9- وحیدیان کامیار، تقی(1379). بدیع از دیدگاه زیبایی شناسی. تهران: دوستان.
10- وفایی، عباسعلی و آقابابایی، سمیه(1395). علم معانی و دستور زبان فارسی، تهران: علمی.
11- Austin, J.L.(1962) How to Do Things with Words. Eds. J.O. Urmson and Marina Sbisà, Oxford: Clarendon Press.
12- Macmahon,Barbara(2014). "Relevance Theory, Syntax and Literary Narrative", in Pragmatic Literary Stylistics, Eds. Siobhan Chapman & Billy Clark, Palgrave Macmillan: Houndmills, Basingstoke.
13- Petrey, Sandy(1990). Speech Acts and Literary Theory. Routlege: London.
14- Quintilian, Marcus Fabius(1920). Institutio Oratoria. Trans. H.E. Butler. Loeb Classical Library. Cambridge: Harvard University press.
15- Searle, John R.(1975). "The Logical Status of Fictional Discourse". In New Literary History, Vol.6, No.2. pp. 319-332.
16- …………………………(1979). "Metaphor". In Metaphor and Thought, ed. Andrew Ortony. Cambridge University Press.
17- Wilson, Dierdre & Sperber Dan(2006). "Relevance Theory", In The Handbook of Pragmatics, eds. Laurence Horn & Gregory Ward, Blackwell Publishing Ltd.
)