نویسندگان این مقاله مدعی ظهور گونهی جدیدی از تشبیه به نام «تشبیه تاریک» در شعر منثور معاصر فارسی هستند که متأثر از ترجمه به وجود آمده‌است. در تشبیه تاریک تصور وجه شباهت برای دو سوی تشبیه یا یکی از طرفین، با توجه به اجزای کلام، قابل توجیه و درک نیست، از این رو فهم روشنی از تشبیه حاصل نمیشود. ابتدا، موضوع تأثیرپذیری و جریان ترجمهی شعر به اختصار توضیح داده شدهاست. در بخش بحث و بررسی، پس از ارائهی تعاریفی از تشبیه، «تشبیه تاریک» معرفی و نمونههای شعری مرتبط نیز بررسی شدهاست. سپس نسبت تشبیه تاریک با ابهام و مسألهی معنا، بلاغت و زیباییشناسی بحث شدهاست. وجه مشترک تمام این بخشها، عدم توجه به معنا و اولویت ندادن به آن است که در تشبیه تاریک نمود دارد. این سه بخش، به منظور روشن شدن ابعاد تشبیه تاریک و نیز تقویت فرض تأثیرپذیری است. به زعم نویسندگان مقاله، دریافت و فهم نادرست شاعران از این بخشها، فرایند تأثیرپذیری را تقویت و تسهیل کردهاست. شخصینویسی، ترجمهی نامناسب و توجه نکردن مترجم به ارجاعات برونمتنی در ترجمه از جمله عوامل زمینهساز شکلگیری تشبیه تاریک بیان شدهاست.
)