TY - JOUR ID - 3269 TI - استعارۀ بازی و فراداستان در رمان «بازی آخر بانو» JO - ادبیات پارسی معاصر JA - COPL LA - fa SN - 2383-0549 AU - حاجی, سعدی AU - پارسا, سید احمد AD - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی / دانشگاه کردستان AD - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 8 IS - 1 SP - 19 EP - 41 KW - استعارة بازی KW - فراداستان KW - پست‌مدرنیسم KW - بازی آخر بانو KW - بلقیس سلیمانی DO - N2 - استعارۀ بازی به­مثابۀ درک صور متفاوت انواع زندگی همچون بازی­هایی که فقدان یک سنجۀ فراگیر امکان داوری و تعیین درست و نادرست از میان آنها را منتفی می­سازد، در تبیین نسبیت­باوری و عدم قطعیّت به عرصۀ فلسفۀ پست­مدرن نیز راه یافته است. از طرف دیگر میان رمان پست­مدرن و پسامدرنیسم به ­عنوان فلسفه­ای که وضعیت و زمینۀ ظهور چنین رمان­هایی را توضیح می­دهد، تناسب و سازواری وجود دارد. بلقیس سلیمانی، رمان «بازی آخر بانو» را با استفاده از سبک فراداستان به یک رمان پسامدرن تبدیل کرده و آن را بر اساس استعارۀ بازی پردازش نموده است. این مقاله با به­کارگیری شیوۀ توصیفی- تحلیلی و استفاده از تکنیک تحلیل محتوا در بررسی داده­ها، به این نتیجه رسیده است که پردازش رمان «بازی آخر بانو» بر اساس استعارۀ بازی در تلفیق با سبک فراداستانی آن، الزامات رمان پست­مدرنیستی؛ نظیر انکار حقیقت، عدم قطعیت، مخدوش بودن مرز میان واقعیت و داستان و ارائۀ عامدانۀ پروسۀ نگارش رمان را در خود بازتاب داده است. هم­چنین گنجاندن فصلی تحت عنوان «ضمایم» به عنوان تمهیدی برای فراداستانی کردن اثر در پایان این رمان، از آن رو تازگی دارد که روال معمول در سایر فراداستان­ها آشکار کردن جنبۀ فراداستانی آنها در آغاز و در خلال آنها است. زوال واقع­نماییِ کلیت وقایعِ داستان در سایۀ این تمهید پایانی و بر اثر مواجهۀ یکبارۀ خواننده با آن، موجب تأثیر ذهنی بیشتر و پررنگ­تر شدن وجه آشنایی­زدایانۀ این رمان شده است. UR - https://contemporarylit.ihcs.ac.ir/article_3269.html L1 - https://contemporarylit.ihcs.ac.ir/article_3269_f1c4b5cb73632f6c5a0b2b427782fecb.pdf ER -