%0 Journal Article %T تصویر دانشجویان در داستان‌های کوتاه قبل از انقلاب اسلامی (از دهه بیست تا پنجاه شمسی) %J ادبیات پارسی معاصر %I پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی %Z 2383-0549 %A کریمی قره‌بابا, سعید %D 2018 %\ 08/23/2018 %V 8 %N 1 %P 145-165 %! تصویر دانشجویان در داستان‌های کوتاه قبل از انقلاب اسلامی (از دهه بیست تا پنجاه شمسی) %K دانشجو %K دانشگاه %K داستان کوتاه %K ناامیدی و مبارزه سیاسی %R %X دانشجویان به عنوان یکی از اقشار نوظهور‌‌ در جامعه ایران تلقی می‌شوند که از نخستین سال‌های تأسیس دانشگاه به منزله نمادی از تجدد و طبقه متوسط شناخته شده‌اند. آنان به دلیل توسعه نامتوازن صورت گرفته در دوران پهلوی هم با سنت در تعارض بوده‌اند و هم با تجدد. هدف از پژوهش کتاب‌خانه‌ای حاضر بررسی نوع نگاه نویسندگان به منش و کنش دانشجویان در داستان‌های کوتاه دهه‌های بیست تا پنجاه شمسی است. با مطالعه این داستان‌ها با سه دسته از دانشجویان مواجه می‌شویم: مبارزان آرمان‌خواه، فردگرایان مأیوس و امیدواران واقع‌بین. هر نویسنده‌ای با توجه به خاستگاه فکری‌اش شخصیت دانشجویان را به شکلی توصیف می‌کند. برای مثال از آنجا که صادقی و ساعدی تحت تأثیر گرایش‌های نهیلیستی قرار دارند، دانشجویان داستان‌های آنان نیز از ایجاد هر گونه تغییر فردی و اجتماعی‌ اظهار ناامیدی می‌کنند. این دسته از دانشجویان رؤیاهای خود را از دست داده‌ و مأیوس و منزوی شده و نهایتاَ  دچار رخوت و عطلت گشته‌اند. انحرافات اخلاقی، اعتیاد و تمایل به خودکشی نیز برخی از رفتارهای شایع این طیف از دانشجویان است ولی از سوی دیگر دانشجویانِ به تصویر کشیده شده در داستان‌های بزرگ علوی و نادر ابراهیمی آرمان‌خواه و پرتحرک‌اند و مبارزات تشکیلاتی- سیاسی را علیه رژیم سامان می‌دهند. سیمین دانشور و گلی ترقی در میانه این دو جریان ایستاده‌اند و دانشجویان داستان‌های آن دو، تلاش می‌ورزند که از انفعال خارج شده و به رشد و پویایی دست یابند. %U https://contemporarylit.ihcs.ac.ir/article_3271_28dcd3f092375a1ec507a0687bc2e5da.pdf