TY - JOUR ID - 6154 TI - زمینه‌های روی‌آوریِ نویسندگانِ ایرانی به رئالیسمِ جادویی JO - ادبیات پارسی معاصر JA - COPL LA - fa SN - 2383-0549 AU - قاسمی پور, قدرت AU - جوکار, منوچهر AU - شیروانی, مرضیه AD - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهیدچمران اهواز AD - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهیدچمران اهواز Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 10 IS - 2 SP - 273 EP - 294 KW - واژگان‌کلیدی: رئالیسم جادویی KW - بافتار فرهنگی KW - سیاست‌پردازی KW - اسطوره‌پردازی KW - فرهنگ اقلیمی KW - نوجویی DO - 10.30465/copl.2021.6154 N2 - رئالیسم جادویی (magical realism) شیوۀ روایتی است که از نیمۀ دوم قرن بیستم در آمریکای لاتین و به تبع آن در جهان، گسترش یافت. در این شیوه از نگارش، امر شگفت با امر واقعی چنان با هم درآمیخته می­شود که تفکیک آن­ها از هم غیرممکن می­شود. یکی از مسائل قابل تأمل در باب داستان­های مبتنی بر رئالیسم جادویی، این است که چرا نویسندگان آثاری از این دست، به سمت داستان­های واقع‌گرای جادویی سوق پیدا می­کنند؛ دلایل و انگیزه­های آن­ها برای نگارش داستان­های خود به شیوۀ رئالیسم جادویی چیست؟ به عبارتی داستان­های رئالیسم جادویی در چه فضاهایی بیشتر زمینۀ رشد و گسترش دارند؟ در این پژوهش، سعی شده است با روش تحلیلی‌ـ‌توصیفی، زمینه­های گرایش نویسندگان ایرانی به این سبک از نوشتار بررسی و تحلیل شود. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که فضا و شیوۀ زندگی نویسندگان ایرانی مجال گسترده­ای برای حضور ویژگی­های رئالیسم جادویی در آثار آنان داده است. عواملی مانندتقابل سنت و مدرنیته، بافتار فرهنگی یا شرایط اقلیمی، سیاست‌پردازی، اسطوره‌پردازی، بازنمایی فرهنگ اقلیمی و نوجویی از مهم­ترین  زمینه­های گرایش نویسندگان به رئالیسم جادویی­ بوده‌است. UR - https://contemporarylit.ihcs.ac.ir/article_6154.html L1 - https://contemporarylit.ihcs.ac.ir/article_6154_01282ccdd53d4c9109f1fcf6d6cbe11f.pdf ER -